Αντιθέσεις από τον Ιωάννη Πολέμη

Σαν ήμαι μακρυά σου, χαϊδεμένη μου
η ζήλεια με τρελαίνει και με τυραννεί,
κι αναστενάζω και φωνάζω σαν τρελλός:
Καταρεμέν' η ώρα που σ' αγάπησα,
               καταραμένη!

Μα όταν σε κρατώ μεσ' `ςταις αγκάλαις μου
και το κορμί σου σπαρταρά `ςτα χέρια μου
από χαρά κι αγάπη πάλι ξεφωνώ:
Ευλογημέν' η ώρα που σ' αγάπησα,
                ευλογημένη!