Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Είναι οι ψυχές...




Είναι οι ψυχές σαν πορφυρές πηγές ονείρων
κάστρα οι αλήθειες που τις περιτριγυρίζουν.
Ματιά που φέρνει δίλημμα αγάπης κι έρωτα
συναγερμός του σώματος
κι η επιθυμία σπάθισμα στην αντοχή.
Κλάμα, μάλλον αναστεναγμός βουβός.
Ποιο αγέρι πάει να σηκωθεί
και μιας καρδιάς γδυτής τα όνειρα παιδεύει
χαϊδεύοντας τοπίο ερημιά;
Η απουσία σου, του νου μου φάντασμα
τη λύπη γιγαντώνει στην ψυχή μου...
Κι είναι η σιγή σου που δονεί
κύμα γλυκό που χάθηκε πριν του ταξιδιού την ώρα.
Σβήνονται οι λέξεις μες τους δισταγμούς
νιώθω ένα σιγοψιθύρισμα βροχής
έρχεται ο χρόνος γητευτής
αφήνοντας γυαλιστερό φιλί στους ώμους σου...

20/09/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου