Μία κριτική του Θάνου Κ. Αθανασόπουλου για το καινούργιο βιβλίο του Λάσκαρη Π. Ζαράρη: "Τα Μυστικά της Θεόπετρας", η οποία δημοσιεύτηκε στο τεύχος 52 του τριμηνιαίου πολιτιστικού περιοδικού λόγου και τέχνης: "Δευκαλίων ο Θεσσαλός".

   Από έντονο και πολύπλευρο μυθιστορηματικό ύφος χαρακτηρίζεται το προορισμένο για τα παιδιά συγγραφικό έργο του κυρίου Λάσκαρη Ζαράρη με τίτλο "Τα μυστικά της Θεόπετρας". Είναι ένα έργο που διαγράφει μία πορεία γεγονότων και καταστάσεων τα οποία για πρωτογενές υλικό χρησιμοποιούν την πλουσιότατη προϊστορία του ελλαδικού χώρου. Σε ουσιαστικό πεδίο διακρίνεται ένας αληθινός πλούτος νοηματικών εκφάνσεων, που στο σύνολό τους σμιλεύουν ένα συμπαγή λίθο μηνυμάτων και ηθικών παραινέσεων για την ίδια τη ζωή.

   Το κεντρικό πρόσωπο αυτής της φανταστικής ιστορίας, ο μικρός Στραβοπόδης, είναι ο κεντρικός άξονας - λειτουργώντας ως ο μοναδικός πυρήνας σε σχέση με τα άλλα συμμετέχοντα πρόσωπα του έργου, τα οποία περιστρέφονται γύρω από αυτόν - καθώς και η αφετηρία όλων των επιμέρους μυθοπλαστικών και στοχαστικών αναδύσεων, η οποία ως κεντρικό πρόσωπο, και εμπεριέχοντας στον χαρακτήρα της ένα ευρύ και συμπαγές σύνολο ψυχικών εκφράσεων, αρμονικώς διανθισμένων, προκαλεί με τη συμπεριφορά της την ομαλή ροή και εξέλιξη της υπόθεσης του συγκεκριμένου λογοτεχνήματος. Ως ο θεμέλιος λίθος αυτού του δημιουργήματος αποτυπώνει καθ' ολοκληρίαν όλες τις αναγκαίες βασικές αρχές της σύνθεσης του.

   Το μυθιστόρημα του κυρίου Ζαράρη προβάλλει διακριτά, και σε όλο του το εύρος ένα πλήθος επιμέρους υποκειμενικών αξιακών παραμέτρων, που στο σύνολό τους αντικατοπτρίζουν εναργώς τις υγιείς ή επιθυμητές ατομικές συμπεριφορικές δομές.